10: Nie ważne czy ty masz

Rozdział 10 

Dochodziła osiemnasta weszłam do garderoby i wyjęłam jakiś sportowy strój. Do torebki wzięłam kosmetyczkę, telefon, klucze, portfel, dokumenty i odtwarzacz muzyki.

-Gdzie idziesz?- spytała Kasia

-Pilnować córki Łukasza. - odpowiedziała, delikatnie się do niej uśmiechając, wyciągnęłam telefon i odczytałam sms od Łukasza, że już na mnie czeka. Schodziłam na dół, wiążąc kitka. Weszłam do samochodu.Jechaliśmy chwilę w milczeniu. W końcu  dojechaliśmy. Weszliśmy do środka.

-Ewa, jesteśmy. - krzyknął od samego przejścia.

-Cześć- powiedziałam, kiedy tylko ją zobaczyłam.

-Kto to?- spytała spoglądając na mnie.

-Jestem Kamila..- zaczęłam

- i zaopiekuje się dzisiaj Sarą, a my pójdziemy na kolację- uśmiechnął się do swojej żony. Ewa spojrzała na mnie i już chciała coś wykrzyknąć, ale mała dziewczynka wbiegła do pokoju.

-Czy ja słyszałam, że Kamila tu jest?- zaczęła się rozglądać i podbiegła do mnie. Podniosłam ją, a dziewczynka się do mnie przytuliła. -Mam takiego duuuużego misia wiesz?- powiedziała, pokazując rękoma objętość pluszowej zabawki.

-Tak? Pokażesz mi go?- spytałam i postawiłam ją na ziemi. Pobiegła do swojego pokoju.

-Łukasz po co chcesz gdziekolwiek iść?- spytała, siadając na kanapie.

-Bo nie chce, żebyśmy się kłócili

-Przecież wiem, że kogoś masz- Ewa nie dawała za wygraną.

-Nie mam nikogo, kocham tylko Ciebie

-Nie ważne czy ty masz.. Tego nie da się naprawić.

-Czego się nie da?- Łukasz stał obok mnie. Patrzył na Ewę, która siedziała na kanapie i zakryła twarz rękoma.

-Ja kogoś mam. Nigdy nie chciałam mieszkać w tym pieprzonym Dortmundzie. Nigdy mnie nie słuchasz, zawsze robisz to co chcesz Ty!- zaczęła -Na początku chciałam to naprawić, porozmawiać z Tobą o tym, ale zostawiałeś mnie tu samą, z dzieckiem, bez nikogo kto mógłby mi pomóc. Myślisz, że to takie proste? Kiedy  osoba, którą kochałeś, zaczyna Cię olewać? To boli Łukaz!- chciał do niej podejść - Złożyłam już pozew o rozwód. - te słowa zatrzymały go, właściwie to uśmierciły na jakiś czas, tam gdzie kiedyś był pozytywny chłopak, teraz stał cień. Zbladł. -To koniec- wstała ze swojego miejsca i poszła do sypialni.

-Łukasz..- szepnęłam. Odwrócił się do mnie. Spojrzał na mnie, rozpłakał się. Sara do mnie podeszłą.

-Sara, chcesz dzisiaj u mnie nocować?- spytałam się jej.

-Tak!- wrzasnęła

-To idź się spakuj ładnie i pojedziemy do cioci Kamili okej?- próbowałam zachować w sobie jakąś radość. Łukasz stał patrzył w jakiś punkt. Sara spakowała się w 5 minut. Wzięłam ją na ręce.

-Łukasz, chodź! Podwiozę Cię do Kuby.- złapałam go za ramię. Szedł za mą. Trzymał ręce na oczach. Weszliśmy do samochodu. Sara usiadła w swoim foteliku, a Łukasz na miejscu pasażera.

-Kamila, nie chce do Kuby. Mogę u Ciebie przenocować? Nie chce mu o tym opowiadać, nie dzisiaj.- spojrzałam na niego.

-Dobrze-ścisnęłam wargi.

____________________________

Szatan Mrok cały rok!

Wiem, wiem, że jestem złą. Bardzo szanuję Ewę, ale inaczej nie potrafiłam.

Następny rozdział to będzie dokończenie, więc sprawdzajcie! XD
Dajcie 5 komentarzy i lecimy z koksem! 

Holiwood xxx